مطالعه اپیدمیولوژیک جراحات استخوان و بافت نرم اندام ها ناشی از حوادث شغلی در ‌بیماران بستری بیمارستان شهید ‌بهشتی بابل طی سال ‌های 1391-13891389

مقدمه: هر چند امروزه توسعه صنعتی و گسترش تکنولوژی زمینه‌ ساز رفاه و آسایش انسان گشته است، اما از پیامدهای ناگوار آن حوادث شغلی می ‌باشد که تهدیدی جدی برای سلامت به شمار می ‌آید. ‌این مطالعه به منظور بررسی همه‌ گیر شناختی جراحات استخوان و بافت نرم در ‌بیماران بستری بیمارستان شهید ‌بهشتی بابل انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تمام بیمارانی که به علت جراحات استخوان و بافت نرم اندام‌ ها ناشی از حوادث شغلی در بخش ارتوپدی بیمارستان شهید ‌بهشتی شهرستان بابل از 1389 تا 1391 بستری شدند، وارد مطالعه گردیدند. اطلاعات شامل شاخص ‌های دموگرافیک، شغل، سابقه کار، سطح سواد، ساعت و ماه وقوع حادثه، علت بروز حادثه، اندام مبتلا، ناحیه‌ آسیب ‌دیده و نوع آسیب از پرونده بیماران استخراج و سپس داده ها تجزیه و تحلیل شدند.  یافته‌ های پژوهش: از 227 مصدوم، 1/18 درصد در سال 1389، 6/35 درصد در سال 1390 و 3/46 درصد در سال 1391 پذیرش شدند. 2/98 درصد آنان مرد و بیشترین سهم مصدومین(2/65 درصد) در دامنه سنی 36-17سال قرار داشتند. بالاترین نسبت حوادث در گروه کارگران ساختمانی(1/47 درصد) رخ داده است. اندام فوقانی بیشترین صدمه(69 درصد) را داشت و بیشترین نوع صدمه آسیب استخوانی(6/32 درصد) بود و بین نوع شغل، علت حادثه و اندام مصدوم رابطه معنی‌ داری وجود داشت(به ترتیب P<0.0001 و P=0.01) ولی بین نوع شغل و آسیب رابطه معنی ‌دار نبود(P=0.8). بحث و نتیجه‌ گیری: روند فزاینده بروز حوادث شغلی، شیوع بالای آن در مشاغل ساختمانی و رونق ساخت و ساز در خطه ساحلی کشور، ضرورت اتخاذ اقدامات جدی و پیشگیرانه جهت کاهش میزان بروز این گونه حوادث و پیامد‌های ناگوار آن را گوشزد می‌ نماید.